301

Fidelis hominis totus mundus divitiarum est, infidelis autem nec obolus. (Proverb. XVI. post vers. 6. ap. LXX. et Vers. Arabic.)

302

Ep. CLIII, n. 26.

303

Lib. II. de Abraham c. 7.

304

Epist. CIII. ad Paulin. et in Ezech. 45.

305

In S. Malachiae vita.

306

Jam vero si prudenter intueamur quod scriptum est: Fidelis hominis totus mundus divitiarum est, infidelis autem nec obolus: nonne omnes qui sibi videntur gaudere licite conquisitis, eisque uti nesciunt, aliena possidere convincimus? (Sanct. August. ad Macedon. epistol. CLIII, num. 26.)

307

Hoc enim certe alienum non est, quod jure possidetur; hoc autem jure quod juste, et hoc juste quod bene. (Id ib.)

308

Omne igitur quod male possidetur, alienum est: male autem possidet, qui male utitur. (Id. ib.)

309

Sed tamen etiam hic non intercedimus, ut secundum mores legesque terrenas non restituantur aliena. (Id. ib.)

310

Cernis ergo quam multi debeant reddere aliena, si vel pauci quibus reddantur, reperiantur: qui tamen ubi sunt, tanto magis ista contemnunt, quanto ea justius possidere potuerunt. Justitiam quippe et nemo male habet, et qui non, dilexerit non habet. Pecunia vero et a malis male habetur, et a bonis tanto melius habetur, quanto minus amatur. (Id. ib.)