491
Virtus enim Dei est in salutem omni credenti. (Rom. I. 16.)
492
Verbum veritatis, Evangelium salutis vestrae. (Eph. I. 13.)
493
Quod elegerit vos Deus primicias in salutem in santificatione spiritus. (II. Thessal. II. 12.)
494
Vease declarada esta máxima según los principios del Evangelio en el tratado de Unica Religione ad vetus dictum, Salus populi suprema lex esto, compuesto por el docto Español José Esteve Obispo de Orihuela. Imprimiose por apéndice a su obra de Bello sacro, Religionis caussa suscepto. Edit. Oriolae 1603. pag. 285. seq.
495
Quidnam est seditio? Civium dissensio; speciale crimen contra charitatem... Contra tyrannum nec peccatum est, nec proprie seditio; quia tyrannica gubernatio ad commune bonum non dirigitur. (P. Antonius Escobar liber, Theologiae Moral 24. Soc. Jesu Doctoribus reseratus. Edit. Lugdun. 1659, tract. I. exam. VII, cap. III, pag. 119.)
496
Etsi omnes molestae seditiones, justae tamen nonnullae et prope necessariae. (Cicer. de Oratore lib. II.)
497
Modo quia nihil apud Imperatores potestis, nobis inde vultis facere invidiam. Si autem aliquid possetis, quanta faceretis; quando nihil potestis, et non cessatis? (S. Aug. ad Donat., ep. CV, cap. II, n. 7.)
498
Adversum vos (o Principes Gentiles) nullus unquam (Christianorum) bellum gessit. Neque enim Christianis fas est necessitate ac violentia illata errorem subvertere; sed tum suadela, tum ratione, tum mansuetudine hominum salus concilianda est (S. Jo. Chrys. lib. de S. Babyla et cont. Gent.)
499
Olim idololatrae Gentiles et Barbari bellum inter se gerebant, et crudeles etiam in propinquos erant... At postquam Christi doctrinam susceperunt, tunc utique quod revera valde admirandum est, mente compuncti caedium saevitiam reliquerunt, nec jam bella amplius amant; sed nihil illis cordi est nisi perpetua pax et amicitia... Statim a bello ad agriculturam se conferunt, nec jam manus gladiis armant, sed eas ad precandum extendunt. (S. Athan. Orat. de Human. natur. a Verbo assumpta, n. 51. 52.)
500
Si Christiani olim non deposuerunt Neronem, et Dioclecianum, et Julianum Apostatam, ac Valentem Arianum, et similes; id fuit quia deerant vires temporales Christianis. Nam quod alioqui jure potuissent id facere... (Rob. Belar. de Controv. fidei, lib. V, cap. VII, edit. Ingolstadii 1596, pag. 1095.)