1701
La referida Extravagante Quum detestabile, y la constitución Sanctum et salutare de Sixto V.
1702
Causa 1.ª, quaest 1.ª, capítulo 8.º, 9.º y 10.
1703
La anterior Extravagante Quum detestabile.
1704
Esta reserva no tiene lugar en España después del concordato de 1753.
1705
Sum. Theol., 2.ª, 2.ae, quaest. 13, núm. 1. Sicut Deus in sanctis suis laudatur, in quan tum laudantur opera quae in sanctis suis efficit; ita et blasphemia, quae fit in Sanctos, ex consequenti in Deum redundat. Las impiedades contra la Virgen son también blasfemias, aún con más razón que las que se cometen contra los Santos.
1706
Evang. de San Mateo, cap. 27, v. 40.
1707
Plinio dice lo siguiente al emperador Trajano, lib. X, epíst. 97, número 6, hablando de los cristianos que habían apostatado la religión: Omnes et imaginem tuam, deorumque simulacra venerati sunt, iique et Christo maledixerunt. Refiera también el historiador Eusebio, libro IV, Hist., cap. 15, hablando de Policarpo, que habiéndole mandando el procónsul de Asia que blasfemase de Jesucristo como prueba de que había abjurado de la religión cristiana, le respondió: Tres et octuaginta continuos annos ei ministravi, nec ulla me unquam affecit injuria, et quomodo possum impie loqui adversus Dominum meun autoremque salutis meae? Esto mismo consta de la epíst. de Dionisio de Alejandría, según el mismo historiador, lib. VI, cap. 41. y de San Justino mártir, Apol. 2, núm, 21. Devoti, Instituc. canón., tomo IV, tít. X.
1708
Causa 34, quaest. 3.ª, cap. 13, y causa 22, quaest. 1.ª, cap. 10.
1709
De Maledictis, cap. 2.º
1710
Causa 24, quaest. 3.ª, cap. 31.